Intrastat a sprzedaż zagraniczna – różnice między eksportem a wewnątrzwspólnotową dostawą

Trudność polega na tym, że zarówno eksport, jak i WDT mają wspólne elementy – w obu przypadkach towar opuszcza granice Polski i trafia do zagranicznego klienta. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że procedury będą podobne, a przedsiębiorca musi jedynie wystawić fakturę i udokumentować sprzedaż. Jednak szczegóły prawne i podatkowe pokazują, że te dwie formy sprzedaży mają inne wymagania i niosą za sobą różne konsekwencje.

To właśnie w tych detalach kryje się źródło niepewności. Eksport dotyczy sprzedaży poza Unię Europejską, a WDT obejmuje transakcje wewnątrz wspólnoty. Różnice nie kończą się jednak na geografii. Odmiennie wygląda wymagana dokumentacja, inne są warunki formalne związane z podatkiem VAT, a dodatkowo tylko przy sprzedaży do krajów UE może pojawić się obowiązek składania deklaracji w systemie Intrastat. Zrozumienie tych rozbieżności jest kluczowe, bo ich pominięcie lub błędna interpretacja mogą prowadzić do problemów w rozliczeniach, a w konsekwencji także do niepotrzebnych kosztów i stresu.

Dla właścicieli młodych firm e-commerce, którzy coraz częściej patrzą poza granice Polski, świadomość tych różnic to nie tylko kwestia zgodności z przepisami, ale także element budowania przewagi konkurencyjnej. Jasne rozróżnienie eksportu od WDT oraz wiedza o tym, kiedy i jak stosuje się Intrastat, pozwalają lepiej planować sprzedaż, unikać pomyłek i działać pewnie na rynkach zagranicznych.

Czym jest eksport, a czym wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT)?

Sprzedaż zagraniczna może przybrać różne formy, a od tego, czy towar trafia do innego kraju Unii Europejskiej, czy poza jej granice, zależą obowiązki podatkowe, formalności oraz sposób dokumentowania transakcji. Dla właścicieli sklepów internetowych to podział kluczowy – bo inaczej rozliczysz paczkę do Berlina, a inaczej do Nowego Jorku.

Eksport towarów

Eksport oznacza dostawę towarów z Polski do państwa spoza Unii Europejskiej. Przykład jest prosty: jeśli sprzedajesz klientowi w Norwegii, Stanach Zjednoczonych czy Australii, wchodzisz w procedury eksportowe. Kluczowym elementem jest to, że towar opuszcza obszar celny UE i musi zostać objęty odprawą celną.

Podstawą do zastosowania stawki 0% VAT jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz poza UE. Do 2024 r. najczęściej była to wiadomość IE-599, ale od końca października 2024 została ona zastąpiona komunikatem CC599C w systemie AES/ECS2. Nie zmieniła się zasada – przedsiębiorca musi mieć w ręku dokument celny potwierdzający wyprowadzenie towaru. Może to być komunikat elektroniczny, potwierdzenie z urzędu celnego czy wydruk z PUESC. Bez jakiegokolwiek takiego dowodu nie da się obronić stawki 0% w rozliczeniu VAT.

Trzeba pamiętać o jeszcze jednym terminie. Dokument potwierdzający wywóz powinien być uzyskany najpóźniej do dnia złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Jeśli go nie masz, trzeba wykazać sprzedaż ze stawką krajową, a dopiero po otrzymaniu dokumentu skorygować rozliczenie na 0%. W przypadku zaliczek obowiązuje dodatkowe ograniczenie – wywóz powinien nastąpić w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymałeś zapłatę, żeby zachować prawo do 0% przy zaliczce.

Podstawą prawną dla eksportu jest art. 41 ustawy o VAT (ust. 4–11 i kolejne), który szczegółowo określa warunki stosowania stawki zerowej.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT)

Sprzedaż do kontrahenta w Niemczech czy we Francji nie jest eksportem, tylko wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Warunek podstawowy: nabywcą musi być podatnik VAT-UE, a sprzedawca również musi być zarejestrowany jako VAT-UE (część C.3 zgłoszenia VAT-R).

Tutaj nie mamy do czynienia z odprawą celną ani komunikatami CC599C. WDT potwierdzają dokumenty przewozowe i dowody dostarczenia towaru. Najczęściej jest to list przewozowy CMR, potwierdzenie odbioru czy dokumenty przewoźnika. Od 2020 roku obowiązują także tzw. „quick fixes” – unijne domniemanie, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce, jeśli dysponujesz dwoma niezależnymi, spójnymi dowodami z różnych źródeł, np. CMR oraz fakturą za transport lub polisą ubezpieczeniową. To ułatwia obronę prawa do stawki 0%.

Żeby zastosować 0% VAT, nie wystarczy sam dowód transportu. Potrzebne są łącznie:
– aktywny numer VAT-UE nabywcy,
– status podatnika VAT-UE po stronie sprzedawcy,
– poprawnie i terminowo złożona informacja podsumowująca VAT-UE (co do zasady do 25. dnia następnego miesiąca).

Jeśli zabraknie któregoś z tych elementów, fiskus może zakwestionować prawo do stawki zerowej aż do czasu uzupełnienia braków.

Podstawą prawną jest art. 42 ustawy o VAT.

A co z B2C w UE?

Warto dodać jedno ważne zastrzeżenie. Sprzedaż do konsumentów indywidualnych w innych krajach Unii co do zasady nie jest WDT. Takie transakcje podlegają pod zasady sprzedaży wysyłkowej na odległość (WSTO) i mogą być rozliczane w ramach systemu VAT OSS. Do momentu przekroczenia limitu 10 000 euro w skali roku sprzedaż można rozliczać jeszcze w Polsce, ale po przekroczeniu progu trzeba stosować VAT kraju konsumenta lub wejść do procedury OSS.

Podobieństwa między eksportem a WDT

Wywóz towarów poza Polskę

Zarówno w eksporcie, jak i w WDT towar opuszcza Polskę. W eksporcie oznacza to wywóz poza obszar celny Unii Europejskiej, w WDT – przemieszczenie do innego państwa członkowskiego. Z punktu widzenia przedsiębiorcy e-commerce oba przypadki wyglądają podobnie: produkt wychodzi z magazynu i trafia do zagranicznego klienta. Różnice zaczynają się dopiero na poziomie dokumentów potwierdzających to przemieszczenie.

Stawka 0% VAT pod warunkiem spełnienia wymogów

W obu formach sprzedaży można zastosować preferencyjną stawkę 0% VAT, ale dopiero po spełnieniu określonych wymogów. W eksporcie jest to dokument celny potwierdzający wywóz (np. komunikat CC599C z AES/ECS2), który trzeba mieć najpóźniej w momencie składania JPK_V7 za dany okres. W WDT podstawą są dowody transportu, aktywny numer VAT-UE kontrahenta, rejestracja VAT-UE sprzedawcy i terminowe złożenie informacji podsumowującej VAT-UE. Od 2020 roku działa też tzw. quick fix – domniemanie dostawy wewnątrzunijnej, gdy posiadasz dwa spójne dowody z niezależnych źródeł.

Dokumentowanie transakcji

Eksport i WDT muszą być wykazane w JPK_V7. WDT w relacji B2B zawsze wymaga wystawienia faktury VAT. W eksporcie B2C faktura nie jest obowiązkowa, ale i tak potrzebny jest dokument handlowy do odprawy celnej, np. commercial invoice. Dla fiskusa kluczowe jest, aby dokumentacja jednoznacznie wskazywała, że towar opuścił Polskę i trafił do odbiorcy.

E-commerce a sprzedaż B2C w UE

Na koniec warto podkreślić istotną różnicę, która często umyka początkującym przedsiębiorcom. Sprzedaż do konsumentów w UE nie jest WDT, lecz WSTO rozliczane przez OSS. Do progu 10 000 euro rocznej sprzedaży można rozliczać się jeszcze w Polsce, ale po jego przekroczeniu trzeba stosować VAT kraju konsumenta lub przystąpić do systemu OSS.

Intrastat – kiedy powstaje obowiązek?

Czym jest Intrastat

Intrastat to unijny system statystyczny, który służy do raportowania przepływu towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Nie należy go utożsamiać ani z odprawą celną, ani z rozliczeniami VAT, bo jego rola ogranicza się do przekazywania danych statystycznych o handlu wewnątrzunijnym. Przedsiębiorca, który zostanie objęty obowiązkiem sprawozdawczym, wypełnia specjalną deklarację i przekazuje w niej informacje o sprzedanych lub nabytych towarach. W formularzu pojawiają się między innymi kody CN, masa i wartość netto, kraj przeznaczenia albo pochodzenia, warunki dostawy, rodzaj transportu czy kody transakcji.

Progi statystyczne w 2025 roku

Obowiązek składania deklaracji nie dotyczy każdej firmy. Powstaje dopiero wtedy, gdy roczna wartość transakcji wewnątrzwspólnotowych przekroczy określone przez administrację progi statystyczne. W 2025 roku próg podstawowy dla wewnątrzwspólnotowego nabycia wynosi sześć milionów złotych, a dla wewnątrzwspólnotowej dostawy dwa miliony osiemset tysięcy złotych. Poziom szczegółowy jest znacznie wyższy i osiąga odpowiednio sto pięć milionów złotych przy nabyciach oraz sto pięćdziesiąt osiem milionów złotych przy dostawach. Progi liczy się w skali roku kalendarzowego, a moment ich przekroczenia oznacza powstanie obowiązku sprawozdawczego. Deklaracje składane po przekroczeniu progu podstawowego obejmują tylko podstawowe dane, natomiast po przekroczeniu progu szczegółowego wymagają dodatkowych informacji, takich jak wartość fakturowa czy masa brutto.

Terminy i częstotliwość

Deklaracje Intrastat sporządza się co miesiąc i przekazuje do dziesiątego dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym. Raz rozpoczęty obowiązek nie wygasa wraz z chwilowym spadkiem obrotu. Oznacza to, że nawet jeżeli w danym miesiącu nie wystąpiła żadna transakcja, przedsiębiorca wciąż musi złożyć tzw. deklarację zerową.

Intrastat a eksport poza UE

System Intrastat obejmuje wyłącznie wymianę towarową pomiędzy państwami członkowskimi. Nie stosuje się go w odniesieniu do eksportu towarów poza Unię Europejską. Sprzedaż do Stanów Zjednoczonych, Norwegii czy Szwajcarii dokumentowana jest wyłącznie w systemie celnym. W tym przypadku kluczowe znaczenie ma komunikat elektroniczny IE-599, który pełni rolę potwierdzenia wywozu poza obszar celny Unii.

Główne różnice między WDT a eksportem

Zakres geograficzny

Pierwsza i najbardziej oczywista różnica dotyczy kierunku dostawy. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oznacza sprzedaż z Polski do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Eksport natomiast dotyczy transakcji, w których towar opuszcza obszar celny Unii i trafia do tzw. krajów trzecich, takich jak Stany Zjednoczone, Kanada czy Norwegia. WDT rozlicza się w ramach wspólnych przepisów unijnych, a eksport zawsze wiąże się z odprawą celną.

Warunki dotyczące nabywcy

WDT wymaga, aby nabywca był czynnym podatnikiem VAT-UE. Sprzedawca powinien więc sprawdzić numer kontrahenta w systemie VIES i upewnić się, że jest on aktywny w momencie składania deklaracji. Eksport nie stawia takich wymogów – kupującym może być zarówno firma, jak i konsument indywidualny, a jego status podatkowy nie wpływa na możliwość zastosowania stawki zerowej.

Moment powstania obowiązku podatkowego

W przypadku WDT obowiązek podatkowy powstaje w chwili wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie, najpóźniej piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy. Eksport działa inaczej – tutaj obowiązek podatkowy pojawia się w momencie dokonania dostawy lub otrzymania zaliczki. Jeżeli chodzi o zaliczki, przepisy wprowadzają dodatkowe zabezpieczenie: stawka 0% może zostać zastosowana tylko wtedy, gdy wywóz nastąpi w ciągu sześciu miesięcy od końca miesiąca otrzymania zapłaty i zostanie potwierdzony dokumentem celnym. Jeśli dowód wywozu nie zostanie uzyskany na czas, trzeba wykazać sprzedaż z krajową stawką VAT i skorygować rozliczenie dopiero po otrzymaniu dokumentu.

Faktury zaliczkowe

W praktyce oznacza to, że w WDT samo otrzymanie zaliczki nie wywołuje jeszcze obowiązku podatkowego. Dopiero dostawa towaru i wystawienie faktury finalnej uruchamia konieczność rozliczenia VAT. Eksport działa odwrotnie – tutaj zaliczka powoduje powstanie obowiązku, choć możliwość zastosowania stawki 0% zależy od tego, czy wywóz zostanie odpowiednio udokumentowany i zrealizowany w przewidzianym terminie.

Rejestracja VAT-UE i informacje podsumowujące

Przy WDT konieczna jest rejestracja do VAT-UE. To dodatkowy krok formalny, który potwierdza, że jesteś podatnikiem handlującym wewnątrz wspólnoty. Oprócz tego musisz składać informacje podsumowujące VAT-UE, w których wykazuje się transakcje z zagranicznymi kontrahentami. Eksport nie wymaga ani takiej rejestracji, ani składania dodatkowych zestawień – jedynym systemem, z którym masz do czynienia, jest system celny.

Dokumentacja potwierdzająca 0% VAT

Największe różnice widać w dokumentacji. WDT nie wymaga odprawy celnej, dlatego potwierdzeniem są dokumenty przewozowe i potwierdzenia odbioru. Od 2020 roku dodatkowo można skorzystać z tzw. quick fix, czyli domniemania dostawy wewnątrzunijnej, jeśli posiadasz dwa spójne dowody pochodzące z niezależnych źródeł, na przykład list CMR i fakturę od przewoźnika. Eksport natomiast opiera się na dokumentach celnych, a podstawowym dowodem jest komunikat elektroniczny potwierdzający wywóz, czyli IE-599, a od końca 2024 roku jego następca CC599C z systemu AES/ECS2. W praktyce warto pisać o takim dokumencie ogólnie jako o „urzędowym potwierdzeniu wywozu”.

Intrastat

WDT po przekroczeniu progów statystycznych wiąże się z obowiązkiem raportowania w systemie Intrastat. Deklaracje są składane co miesiąc, nawet jeżeli w danym okresie nie doszło do żadnej transakcji – wówczas trzeba przekazać tzw. deklarację zerową. Eksport nie jest objęty tym systemem i podlega wyłącznie odprawie celnej.

Procedury specjalne

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów może korzystać z procedur szczególnych, które ułatwiają życie przedsiębiorcom. To między innymi uproszczenia dla transakcji trójstronnych albo korzystanie z magazynu call-off stock. Eksport nie przewiduje takich rozwiązań – tam obowiązują klasyczne zasady odprawy celnej.

Sprzedaż B2C w UE

Warto dodać jeszcze jedno rozróżnienie, które ma ogromne znaczenie dla e-commerce. Sprzedaż do konsumentów indywidualnych w Unii nie jest WDT. To tzw. WSTO, czyli wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość. Do momentu przekroczenia progu dziesięciu tysięcy euro rocznie można ją rozliczać w Polsce, ale po przekroczeniu tego limitu trzeba stosować VAT kraju konsumenta lub przystąpić do systemu OSS.

Dokumentacja i procedury w praktyce

Dokumentacja przy WDT

Przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów prawo do zastosowania stawki 0% VAT zależy od kompletnej i terminowej dokumentacji. Najważniejsze są dowody transportowe, takie jak list przewozowy CMR, potwierdzenie odbioru przez kontrahenta czy dokumenty przewoźnika potwierdzające dostarczenie przesyłki. Od 2020 roku przedsiębiorcy mogą korzystać również z tzw. quick fixes, czyli unijnego domniemania dostawy, jeżeli dysponują dwoma niesprzecznymi dowodami pochodzącymi z niezależnych źródeł – na przykład CMR oraz potwierdzeniem zapłaty za fracht czy ubezpieczenie transportu.

Nie wystarczy jednak samo posiadanie dokumentów. Trzeba je mieć w terminie złożenia pliku JPK_V7 za dany okres. Jeśli w tym momencie brakuje dowodów transportowych, sprzedawca powinien wykazać sprzedaż z krajową stawką VAT, a dopiero po ich uzyskaniu dokonać korekty i zastosować 0%.

Oprócz dokumentów transportowych istotne są także wymogi formalne. Sprzedawca musi być zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, a nabywca powinien posiadać aktywny numer VAT-UE w systemie VIES. Konieczne jest również złożenie informacji podsumowującej VAT-UE do dwudziestego piątego dnia miesiąca następującego po miesiącu transakcji. Brak lub błędy w tej informacji mogą spowodować, że prawo do stawki zerowej zostanie czasowo utracone do momentu poprawienia rozliczeń.

Dokumentacja przy eksporcie

W eksporcie podstawą do zastosowania stawki 0% VAT jest urzędowy dokument potwierdzający wywóz towaru poza obszar celny Unii. Do końca października 2024 roku rolę tę pełnił komunikat IE-599, natomiast obecnie jest to komunikat CC599C w systemie AES/ECS2. Ustawa o VAT dopuszcza jednak także inne formy urzędowego potwierdzenia, takie jak wydruk z platformy PUESC czy dokumenty uzyskane od agencji celnej.

Ważne jest, aby dokument wywozu znajdował się w posiadaniu przedsiębiorcy najpóźniej w terminie złożenia deklaracji VAT za dany okres. Jeśli nie uda się go zdobyć na czas, transakcję trzeba wykazać ze stawką krajową i dopiero później, po otrzymaniu potwierdzenia, dokonać korekty. Przy zaliczkach obowiązuje dodatkowa zasada: wywóz musi nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od końca miesiąca otrzymania zapłaty, aby można było zastosować 0% VAT do zaliczki.

Warto pamiętać o niuansie w sprzedaży B2C. Przy eksporcie na rzecz konsumentów faktura VAT nie zawsze jest obowiązkowa – zgodnie z art. 106b ustawy o VAT wystawia się ją tylko na żądanie klienta, w terminie trzech miesięcy od zakupu. Do odprawy celnej jednak zawsze potrzebna jest faktura handlowa, tzw. commercial invoice, bez której przesyłka nie przejdzie przez granicę.

Procedury i uproszczenia

Handel wewnątrzunijny daje dostęp do uproszczeń, które ułatwiają życie przedsiębiorcom. Jednym z najczęściej stosowanych jest call-off stock, pozwalający na przechowywanie towarów w magazynie kontrahenta w innym państwie Unii i rozliczenie podatku dopiero w momencie ich pobrania. Drugim przykładem są uproszczenia trójstronne, które eliminują konieczność rejestracji w każdym kraju uczestniczącym w transakcji, gdy bierze w niej udział trzech podatników z różnych państw członkowskich.

Eksport nie oferuje podobnych rozwiązań. W tym przypadku przedsiębiorca musi przejść przez pełną procedurę celną i zadbać o urzędowe potwierdzenie wywozu. Niezależnie od tego, czy to mała paczka do klienta indywidualnego, czy duża dostawa dla hurtowni, procedury pozostają takie same i nie przewidują podatkowych uproszczeń podobnych do call-off stock czy transakcji trójstronnych.

Jak przygotować poprawną deklarację Intrastat?

Kto składa deklarację

Deklarację Intrastat muszą składać przedsiębiorcy, którzy dokonują obrotu towarowego z innymi państwami Unii Europejskiej i przekroczyli roczne progi statystyczne. Dotyczy to zarówno wysyłek towarów z Polski do UE, czyli WDT, jak i zakupów z krajów wspólnoty, czyli WNT. Trzeba przy tym pamiętać, że Intrastat działa równolegle do podatku VAT – jego celem jest wyłącznie zbieranie danych statystycznych, a nie rozliczenia podatkowe.

Jakie dane obejmuje deklaracja

Formularz Intrastat wymaga od przedsiębiorcy podania szeregu szczegółowych informacji. Podstawowe dane to kod CN, masa netto towaru, jego wartość, a także kraj przeznaczenia przy WDT i kraj pochodzenia przy WNT. Uzupełnia się również warunki dostawy, rodzaj transportu i kod transakcji, który wskazuje charakter operacji handlowej. W sytuacji, gdy firma przekroczy tzw. próg szczegółowy, musi podawać jeszcze więcej danych, w tym wartość fakturową oraz masę brutto.

Progi statystyczne w 2025 roku

W 2025 roku progi statystyczne w Polsce wynoszą sześć milionów złotych dla WNT i dwa miliony osiemset tysięcy złotych dla WDT w przypadku progu podstawowego oraz sto pięć milionów złotych dla WNT i sto pięćdziesiąt osiem milionów złotych dla WDT w przypadku progu szczegółowego. Są to wartości liczone w skali roku kalendarzowego i ich przekroczenie oznacza obowiązek regularnego raportowania.

Terminy i forma składania

Deklaracje Intrastat składa się co miesiąc, zawsze do dziesiątego dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym. Jeżeli termin przypada na dzień wolny od pracy, przesuwa się on na pierwszy dzień roboczy po tym terminie. Po przekroczeniu progu deklaracje trzeba składać w każdym kolejnym miesiącu, a jeżeli w danym miesiącu nie było żadnej transakcji, należy złożyć deklarację zerową. Warunek ten dotyczy jednak tylko podatników, którzy już są zobowiązani do raportowania w danym roku. Od kilku lat w Polsce deklaracje Intrastat składa się wyłącznie elektronicznie, poprzez platformę PUESC, gdzie działa system Celina/Intrastat.

Najczęstsze błędy i praktyczne wskazówki

W praktyce najwięcej problemów sprawia prawidłowa klasyfikacja towarów według kodu CN. Niewłaściwe przypisanie kodu potrafi zupełnie zmienić charakter zgłoszenia i prowadzi do wezwań z administracji. Drugim typowym błędem jest nieuwzględnianie wszystkich transakcji, w tym drobnych przesyłek, które również muszą być raportowane. Często pojawia się także problem z terminowością. Nawet jednodniowe opóźnienie może skutkować wezwaniem lub sankcją, dlatego najlepiej traktować termin dziesiątego dnia roboczego jako nieprzekraczalny. Warto rozważyć integrację systemu sprzedaży z oprogramowaniem obsługującym Intrastat, aby automatycznie gromadzić dane i zmniejszyć ryzyko błędów.

Intrastat a eksport poza Unię

Na koniec trzeba przypomnieć, że Intrastat obejmuje wyłącznie handel wewnątrzunijny. Sprzedaż towarów do państw spoza UE nie jest raportowana w tym systemie, lecz wyłącznie w ramach procedur celnych. Do 31 października 2024 r. standardowym dokumentem potwierdzającym wywóz był komunikat IE-599, a obecnie jego następcą jest komunikat CC599C w systemie AES/ECS2. Dla eksportu to właśnie takie urzędowe potwierdzenie, a nie deklaracja Intrastat, stanowi podstawę do zastosowania stawki 0% VAT.

Podsumowanie

Intrastat czy dokument celny?

Najważniejsze rozróżnienie dotyczy tego, dokąd zmierza towar. Jeżeli sprzedajesz do innego państwa Unii Europejskiej, transakcja może być WDT, ale obowiązek raportowania w Intrastat powstaje dopiero po przekroczeniu progów statystycznych. W 2025 roku próg podstawowy wynosi dwa miliony osiemset tysięcy złotych dla dostaw i sześć milionów złotych dla nabyć. Dopiero po przekroczeniu tych wartości pojawia się obowiązek składania deklaracji co miesiąc. Eksport do krajów trzecich nie podlega Intrastat – tutaj zawsze konieczne jest posiadanie urzędowego dokumentu potwierdzającego wywóz poza Unię, na przykład komunikatu CC599C z systemu AES/ECS2, wydruku z PUESC albo innego potwierdzenia od organu celnego.

Najważniejsze różnice

Cała różnica sprowadza się do trzech kluczowych obszarów. Po pierwsze, geografia – WDT dotyczy wyłącznie handlu wewnątrz Unii, eksport obejmuje państwa trzecie. Po drugie, dokumentacja – w WDT wystarczą dowody transportowe oraz formalności związane z VAT-UE, natomiast w eksporcie niezbędne jest urzędowe potwierdzenie wywozu. Po trzecie, obowiązki podatkowe – WDT oznacza konieczność rejestracji do VAT-UE, składania informacji podsumowujących, a czasem także Intrastat. Eksport nie wymaga tych kroków, ale zawsze wiąże się z odprawą celną i koniecznością posiadania dokumentu celnego.

Dlaczego to ważne dla e-commerce

Dla firm działających w sprzedaży internetowej prawidłowe rozróżnienie procedur jest kluczowe. Błędne podejście może oznaczać korekty rozliczeń, opóźnienia, a nawet kary finansowe. W eksporcie szczególnie ważne jest, by pamiętać, że faktura VAT w sprzedaży B2C nie zawsze jest wymagana – klient indywidualny może jej zażądać, ale i tak do odprawy celnej niezbędna jest faktura handlowa, tzw. commercial invoice. Świadomość takich niuansów pozwala uniknąć nieporozumień i prowadzić sprzedaż zagraniczną sprawnie i bezpiecznie.