System BDO w Szwecji – co muszę wiedzieć?

Odpowiedzią na to pytanie jest Avfallsregister – szwedzki rejestr odpadów, którym zarządza tamtejsza Agencja Ochrony Środowiska (Naturvårdsverket). W uproszczeniu pełni on funkcję zbliżoną do polskiego BDO, choć działa w nieco inny sposób i w oparciu o inne zasady. To porównanie jest szczególnie ważne, bo pozwala uniknąć błędów i nieporozumień, które mogą wynikać z przenoszenia polskich przyzwyczajeń biznesowych na szwedzki rynek. Wielu polskich przedsiębiorców, którzy otwierają w Szwecji spółki lub magazyny logistyczne, na początku zakłada, że procesy wyglądają tak samo. Tymczasem różnice są istotne i często korzystne dla firm – ale trzeba je dobrze zrozumieć.

Dlaczego temat Avfallsregister powinien interesować młodych przedsiębiorców e-commerce? W dużym uproszczeniu: każda działalność, w której generowane są odpady – a w praktyce dzieje się to zawsze, chociażby w formie opakowań czy zużytego sprzętu – podlega obowiązkowi raportowania w systemie. Niezależnie od tego, czy sprzedajesz kosmetyki, elektronikę czy ubrania, w momencie kiedy Twoje produkty trafiają do klientów w pudełkach, kopertach foliowych czy kartonach, stajesz się elementem łańcucha odpowiedzialności za odpady.

W Szwecji przywiązuje się do tego ogromną wagę, bo kraj od lat buduje swoją markę jako lider w dziedzinie gospodarki o obiegu zamkniętym i zrównoważonego rozwoju. Nie chodzi tu wyłącznie o formalności czy dodatkowe papiery do wypełnienia, ale o realne monitorowanie, gdzie i jak trafiają odpady, kto odpowiada za ich odbiór i co się z nimi dalej dzieje. W odróżnieniu od Polski, gdzie przedsiębiorcy często postrzegają BDO głównie jako przykry obowiązek administracyjny, w Szwecji system ma przede wszystkim funkcję kontrolno-informacyjną. Państwo chce mieć pewność, że każdy etap obiegu odpadów jest widoczny i możliwy do sprawdzenia – a przy tym stara się, by całość była jak najbardziej prosta i dostępna online.

Dla polskich właścicieli małych firm w wieku 25–35 lat, którzy myślą o rozwijaniu e-commerce poza granicami kraju, znajomość Avfallsregister jest więc czymś więcej niż tylko ciekawostką. To element planowania biznesu, podobnie jak wybór platformy sprzedażowej czy strategia marketingowa. Nie chodzi tylko o to, żeby spełniać przepisy – chodzi o to, żeby od początku rozumieć, jak działa lokalne środowisko biznesowe i jakie obowiązki będą Cię dotyczyć, zanim zaczniesz wysyłać pierwsze paczki do klientów w Szwecji.

Można powiedzieć, że znajomość systemu Avfallsregister to rodzaj przewagi konkurencyjnej. Firmy, które od początku prawidłowo raportują odpady i pokazują, że dbają o kwestie środowiskowe, budują większe zaufanie u partnerów biznesowych i klientów. W szwedzkiej kulturze biznesowej to naprawdę się liczy. Dodatkowo brak błędów w raportowaniu pozwala uniknąć kar finansowych czy wstrzymania działalności, co w przypadku małych firm mogłoby być szczególnie dotkliwe.

Zrozumienie Avfallsregister oznacza więc, że możesz prowadzić swoją firmę w Szwecji spokojniej, bez ryzyka przykrych niespodzianek. A co najważniejsze – pozwala Ci to od razu postawić swoją markę w lepszym świetle. To nie tylko „kolejny obowiązek”, ale też narzędzie, które przy odpowiednim podejściu może pomóc w budowaniu wizerunku odpowiedzialnej i nowoczesnej firmy.

Podstawy prawne i cel rejestru

Avfallsregistret i akty prawne

Oficjalna nazwa systemu to Avfallsregistret i prowadzi go Szwedzka Agencja Ochrony Środowiska, czyli Naturvårdsverket. Obowiązek raportowania wynika bezpośrednio z rozporządzenia Avfallsförordningen (2020:614), a dokładniej z rozdziału szóstego, który dotyczy śledzenia przepływu odpadów niebezpiecznych. Sam Miljöbalken, czyli Kodeks Ochrony Środowiska, stanowi podstawę prawną dla rozporządzenia, ale to właśnie Avfallsförordningen wprowadza szczegółowe wymogi sprawozdawczości.

Kogo dotyczy obowiązek

Wbrew obiegowej opinii nie wszystkie firmy i nie wszystkie odpady trafiają do Avfallsregistret. System obejmuje wyłącznie odpady niebezpieczne i dotyczy przedsiębiorstw, które je wytwarzają, transportują, zbierają, handlują nimi, maklują lub przetwarzają. Dodatkowo podmioty przetwarzające odpady muszą prowadzić zapisy także dla części innych strumieni, jednak to właśnie odpady niebezpieczne są zgłaszane do Avfallsregistret. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorca zajmujący się np. handlem elektroniką czy chemią gospodarczą będzie miał do czynienia z tym rejestrem, bo takie produkty po zużyciu często kwalifikują się jako farligt avfall.

Terminy i sankcje

System w obecnej formie działa od 1 listopada 2020 roku. Każdy obowiązany podmiot musi dokonać wpisu w rejestrze w ciągu dwóch dni roboczych od wykonania wymaganego zapisu, czyli tak zwanej anteckning. Opóźnienia lub brak zgłoszenia mogą skutkować nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej, tzw. miljösanktionsavgift. Typowa wysokość takiej sankcji to 5 000 koron szwedzkich, co dla małej firmy może być wyjątkowo dotkliwe.

Cel Avfallsregistret

Głównym celem systemu jest zapewnienie pełnej przejrzystości i śledzenia odpadów niebezpiecznych. Chodzi o to, aby każdy etap – od wytworzenia, przez transport, aż po przetwarzanie – był udokumentowany i widoczny w systemie. Dzięki temu łatwiej zapobiegać nielegalnym praktykom, poprawiać statystyki środowiskowe i mieć pewność, że odpady są zagospodarowywane w sposób bezpieczny. Warto pamiętać, że Avfallsregistret jest implementacją wymogów unijnych, a nie jedynie krajowym rozwiązaniem.

Hierarchia postępowania z odpadami

W tle całego systemu funkcjonuje hierarchia postępowania z odpadami, która obowiązuje w całej Unii Europejskiej, ale w Szwecji traktowana jest wyjątkowo poważnie. Pierwszym i najważniejszym krokiem jest zapobieganie powstawaniu odpadów. Następnie pojawia się przygotowanie do ponownego użycia, czyli takie działania, które pozwalają produktowi dostać drugie życie. Dopiero później wchodzi w grę recykling lub biologiczne przetwarzanie, a dalej inne formy odzysku, takie jak spalanie z odzyskiem energii. Na samym końcu, jako absolutna ostateczność, znajduje się unieszkodliwianie poprzez składowanie.

Kontekst dla e-commerce

Dla przedsiębiorców prowadzących e-commerce hierarchia oznacza, że warto poważnie zastanowić się nad opakowaniami, materiałami zabezpieczającymi przesyłki i rozwiązaniami pozwalającymi ograniczyć odpady. Warto jednak dodać istotne rozróżnienie: raportowanie opakowań i ilości wprowadzanych na rynek to zupełnie inny obowiązek, wynikający z systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta, a nie z Avfallsregistret. Ten ostatni dotyczy wyłącznie odpadów niebezpiecznych. Świadomość obu systemów pozwala uniknąć zamieszania i dobrze zaplanować zgodność firmy z przepisami.

Jak uzyskać dostęp do Avfallsregistret

E-tjänst Naturvårdsverket

Avfallsregistret jest dostępny wyłącznie online i obsługiwany przez e-tjänst, czyli specjalną e-usługę na portalu Naturvårdsverket. Wszystkie raporty składane są cyfrowo i system został zaprojektowany tak, aby zastąpić papierowe zgłoszenia. Dokumentacja i instrukcje są publikowane przede wszystkim w języku szwedzkim, choć część treści i komunikatów można znaleźć także po angielsku. W praktyce jednak do codziennego korzystania z systemu niezbędna jest przynajmniej podstawowa znajomość szwedzkiego.

E-identyfikacja jako warunek dostępu

Żeby zalogować się do Avfallsregistret, trzeba posiadać szwedzką e-identyfikację. Najczęściej jest to BankID lub jego mobilna wersja, Mobile BankID. Te rozwiązania służą zarówno jako login, jak i narzędzie do potwierdzania tożsamości, dzięki czemu system pozostaje bezpieczny i wiarygodny. Do uzyskania BankID konieczne jest posiadanie personnummer, czyli szwedzkiego numeru personalnego, albo organisationsnummer, czyli numeru organizacyjnego przypisanego do spółki.

Dla zagranicznych firm to oznacza, że bez rejestracji w Szwecji dostęp do Avfallsregistret jest niemożliwy. Przedsiębiorstwa z Polski, które nie mają szwedzkiego numeru, muszą działać poprzez lokalnego partnera logistycznego albo powołać spółkę zarejestrowaną w Szwecji. Konto w szwedzkim banku współpracującym z BankID nie jest wymogiem prawnym, ale w praktyce często okazuje się pomocne, bo ułatwia uzyskanie i obsługę e-identyfikacji.

Role dostępne w systemie

Po zalogowaniu użytkownik wybiera rolę, w której działa w danym procesie gospodarowania odpadami. Producent zgłasza powstanie odpadu niebezpiecznego, transporter raportuje przewóz do miejsca odbioru, odbiorca potwierdza przyjęcie i dalsze zagospodarowanie, a makler pełni rolę pośrednika handlującego lub przekazującego odpady. Każda z ról ma przypisany zestaw pól do uzupełnienia, co pozwala systemowi krok po kroku odtworzyć drogę odpadu od wytworzenia do przetworzenia.

Praktyczne konsekwencje dla firm

Dla przedsiębiorców z Polski ważne jest zrozumienie, że korzystanie z Avfallsregistret nie jest możliwe „na odległość”. Jeśli firma wysyła produkty do Szwecji, ale działa wyłącznie przez operatora logistycznego lub zewnętrznego partnera, to właśnie ten podmiot odpowiada za raportowanie. Jeżeli jednak przedsiębiorca zdecyduje się na założenie własnego magazynu lub spółki w Szwecji, obowiązek rejestracji i raportowania odpadów spoczywa bezpośrednio na nim. To oznacza, że planując ekspansję, warto od razu zaplanować także stronę formalną i upewnić się, kto odpowiada za zgłoszenia w Avfallsregistret.

Proces raportowania krok po kroku

Logowanie i weryfikacja tożsamości

Pierwszym etapem pracy z Avfallsregistret jest zalogowanie się do systemu za pomocą szwedzkiej e-identyfikacji, czyli BankID lub Mobile BankID. To nie jest zwykłe hasło czy login, ale formalne potwierdzenie tożsamości, które działa podobnie jak podpis elektroniczny. Dzięki temu system ma pewność, że wpisów dokonuje osoba uprawniona do działania w imieniu danej firmy.

Pytania wstępne

Zanim użytkownik przejdzie do właściwego formularza, system zadaje kilka pytań wstępnych. Mogą one dotyczyć tego, czy dana osoba składa raport jako pełnomocnik, czy dokonuje korekty wcześniejszego wpisu albo czy odpad pochodzi z transportu międzynarodowego lub z gospodarstw domowych. Te pytania pozwalają systemowi wybrać właściwy zestaw pól i uniknąć sytuacji, w której przedsiębiorca uzupełnia dane w niewłaściwym formularzu.

Dane kontaktowe i informacje o podmiocie

Następnie pojawia się sekcja z danymi firmy. Część informacji jest automatycznie uzupełniana na podstawie numeru organizacyjnego lub numeru personalnego, ale użytkownik ma obowiązek sprawdzić ich poprawność i w razie potrzeby je zaktualizować. To tutaj wskazuje się m.in. nazwę firmy, adres i dane osoby kontaktowej.

Dane odbiorcy i szczegóły transportu

Kolejna część dotyczy miejsca, do którego odpady trafiają, oraz sposobu transportu. Trzeba wskazać odbiorcę, jego adres lub dokładne współrzędne geograficzne (system korzysta ze szwedzkiego standardu SWEREF 99 TM), a także sposób, w jaki odpad został przewieziony. Informacje te są ważne, bo umożliwiają pełne śledzenie drogi odpadu od momentu wytworzenia aż do miejsca docelowego.

Szczegóły odpadów

To najważniejsza część raportu. Tutaj przedsiębiorca podaje kod odpadu zgodny z unijną listą LoW, ilość wyrażoną w kilogramach, a także opis ułatwiający identyfikację materiału. W niektórych przypadkach można też wprowadzić kod wewnętrzny, jeżeli firma stosuje własną klasyfikację. Właściwe oznaczenie odpadów ma ogromne znaczenie, bo błędny kod może skutkować problemami w całym procesie raportowania.

Podsumowanie i numer AvfallsID

Na końcu system prezentuje podsumowanie wszystkich danych wprowadzonych w zgłoszeniu. Przedsiębiorca ma możliwość ich sprawdzenia i ewentualnej edycji. Po zatwierdzeniu raportu Avfallsregistret generuje unikalny numer, czyli AvfallsID. To swoisty identyfikator transakcji, który jest niezbędny, jeśli później trzeba dokonać korekty lub odwołać się do konkretnego zgłoszenia.

Dlaczego proces wygląda tak szczegółowo

Dla polskich przedsiębiorców przyzwyczajonych do rocznych sprawozdań BDO raportowanie w Avfallsregistret może wydawać się bardzo drobiazgowe. W Szwecji logika jest jednak inna – zamiast zbiorczych raportów składanych raz w roku, każda partia odpadów niebezpiecznych jest rejestrowana osobno i w krótkim terminie. Zgłoszenie trzeba wprowadzić w ciągu dwóch dni roboczych od momentu wykonania zapisu (anteckning). Dzięki temu dane są zawsze aktualne i pozwalają śledzić strumienie odpadów w czasie rzeczywistym.

Klasyfikacja odpadów i kody LoW

Unijna lista odpadów

Avfallsregistret korzysta z jednolitej unijnej listy odpadów, czyli European List of Waste, znanej w skrócie jako kody LoW. To system obowiązujący we wszystkich państwach Unii Europejskiej i dający możliwość jednoznacznego przypisania numeru każdemu rodzajowi odpadu. Dzięki temu urzędy, firmy i instytucje posługują się wspólnym językiem, a przepływ informacji pomiędzy krajami jest spójny.

W Avfallsregistret kod LoW pełni centralną funkcję. Każde zgłoszenie musi być powiązane z kodem, w przeciwnym razie odpad nie zostanie prawidłowo zarejestrowany. Właściwe przypisanie kodu nie jest więc formalnością, lecz warunkiem podstawowym, od którego zależy poprawność całego procesu.

Struktura kodów

Każdy kod składa się z sześciu cyfr i zbudowany jest w sposób hierarchiczny. Pierwsze dwie cyfry oznaczają grupę główną, kolejne dwie wskazują podgrupę, a ostatnie dwie precyzują szczegółowy rodzaj odpadu. Przykładem może być kod 16 01 04*. Grupa szesnasta obejmuje odpady nieujęte w innych grupach na liście. Podgrupa 16 01 odnosi się do pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz odpadów z demontażu pojazdów. Ostateczny kod 16 01 04* oznacza pojazdy wycofane z eksploatacji zawierające płyny lub inne niebezpieczne elementy. Gwiazdka w tym przypadku ma znaczenie zasadnicze, ponieważ wskazuje, że jest to odpad niebezpieczny. Bez gwiazdki odpad byłby traktowany jako inny niż niebezpieczny, co zmienia jego status w systemie.

Przykłady z praktyki e-commerce

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że przedsiębiorcy e-commerce nie mają styczności z odpadami niebezpiecznymi. W rzeczywistości jednak w wielu sytuacjach pojawia się obowiązek korzystania z kodów LoW. Zużyte baterie, które zawierają substancje szkodliwe, klasyfikuje się jako 20 01 33*, natomiast baterie alkaliczne uznawane za nieniebiezpieczne mają kod 20 01 34. Sprzęt elektryczny i elektroniczny zawierający niebezpieczne składniki oznaczany jest kodem 20 01 35*, a urządzenia pozbawione takich elementów otrzymują kod 20 01 36. Podobnie chemikalia domowe i środki czystości kwalifikują się do kodu 20 01 29*, jeśli zawierają substancje niebezpieczne.

Te przykłady pokazują, że nawet w zwykłym sklepie internetowym sprzedającym elektronikę, akcesoria lub artykuły gospodarstwa domowego mogą pojawić się odpady wymagające klasyfikacji w systemie. Zwroty od klientów, uszkodzony towar czy magazynowane akumulatory i ładowarki sprawiają, że firma musi posługiwać się właściwymi kodami i pamiętać o obowiązku zgłaszania odpadów niebezpiecznych.

Powiązanie z AvfallsID

Każdy kod przypisany w formularzu jest następnie powiązany z numerem AvfallsID. To właśnie ten numer tworzy ciągłość dokumentacyjną, umożliwiającą prześledzenie drogi odpadu od chwili jego powstania aż po końcowe zagospodarowanie. Poprawne przypisanie kodu decyduje więc nie tylko o tym, czy raport zostanie przyjęty, ale również o tym, czy kolejne podmioty będą mogły poprawnie wykazać swoje działania na dalszych etapach. Błędne oznaczenie odpadu może przerwać tę ciągłość i spowodować konieczność korekt, a nawet ryzyko sankcji.

Różnice między polskim BDO a szwedzkim Avfallsregistret

Zakres systemów i punkt ciężkości

BDO w Polsce obejmuje szeroki katalog obowiązków związanych z gospodarowaniem odpadami i sprawozdawczością środowiskową. Użytkownikami są podmioty wprowadzające produkty i opakowania na rynek, a także wytwórcy i przetwarzający odpady. Avfallsregistret w Szwecji ma bardziej zawężony i operacyjny charakter, którego głównym celem jest śledzenie przepływu odpadów niebezpiecznych. Warto jednak dodać, że system obejmuje także wybrane obowiązki związane z innymi kategoriami odpadów, na przykład budowlanymi czy zbieranymi komunalnie. Mimo tego to właśnie farligt avfall, czyli odpady niebezpieczne, stanowią trzon całej ewidencji i najważniejszy obszar nadzoru.

Opłaty i koszty obsługi

W Polsce korzystanie z BDO wiąże się z coroczną opłatą rejestrową, której wysokość zależy od statusu przedsiębiorcy. Mikroprzedsiębiorcy płacą 200 zł rocznie, a pozostali 800 zł. Opłatę wnosi się na rachunek urzędu marszałkowskiego, a brak wpłaty oznacza problemy z przedłużeniem wpisu do rejestru. W Szwecji samo korzystanie z Avfallsregistret jest bezpłatne, nie ma tam żadnej rocznej opłaty administracyjnej. Nie oznacza to jednak, że system nie generuje kosztów – przedsiębiorca musi zainwestować w procedury, szkolenia, przypisanie ról i bieżącą obsługę systemu, co w praktyce także wymaga czasu i środków.

Identyfikacja użytkownika i dostęp do systemu

W Polsce logowanie do BDO odbywa się przez Profil Zaufany i ePUAP. W Szwecji dostęp do Avfallsregistret wymaga BankID lub Mobile BankID, a więc szwedzkiego numeru personalnego albo numeru organizacyjnego przypisanego do spółki. To oznacza, że zagraniczne firmy nie mogą korzystać z systemu samodzielnie – muszą współpracować z lokalnym partnerem albo zakładać własną jednostkę w Szwecji. W praktyce wiele polskich e-commerce, które działają przez 3PL, scedowuje ten obowiązek właśnie na operatorów logistycznych.

Sposób raportowania i format danych

BDO opiera się w dużej mierze na raportach rocznych i okresowych sprawozdaniach, w których przedsiębiorcy zbiorczo wykazują wytworzone lub wprowadzone odpady. W Szwecji działa zupełnie inny model: każda partia odpadu niebezpiecznego jest raportowana osobno w e-usłudze Naturvårdsverket. Formularz prowadzi użytkownika krok po kroku przez dane podmiotu, dane odbiorcy, sposób transportu, ilość wyrażoną w kilogramach i kod LoW. Po zatwierdzeniu zgłoszenia system nadaje unikalny numer AvfallsID, który spina wszystkie kolejne działania związane z tym odpadem.

Częstotliwość i terminy

W polskim BDO przedsiębiorca przyzwyczajony jest do rytmu rocznego. W Szwecji Avfallsregistret działa w trybie ciągłym i obowiązuje zasada krótkiego terminu. Każde zgłoszenie musi zostać złożone w ciągu dwóch dni roboczych od wykonania zapisu, czyli anteckning. To wymaga bieżącej uwagi i organizacji pracy – nie ma tu miejsca na „odkładanie” obowiązków na koniec roku.

Sankcje i ryzyko błędów

W Polsce za uchybienia w BDO grożą sankcje administracyjne i kary pieniężne, ale wielu przedsiębiorców najbardziej obawia się chaosu i konieczności poprawek. W Szwecji kara za brak wpisu lub spóźnienie w Avfallsregistret jest wymierzana automatycznie, jako tzw. miljösanktionsavgift. Typowa wysokość to 5 000 SEK i nie jest do tego potrzebny proces sądowy – decyzja wydawana jest administracyjnie. Dla małej firmy to koszt, który potrafi być bardzo dotkliwy.

Konsekwencje dla małych firm e-commerce

Na pierwszy rzut oka szwedzki model wydaje się lżejszy, bo nie ma rocznych opłat. Jednak codzienność pokazuje, że wymaga większej dyscypliny organizacyjnej. Jeżeli polski sklep działa w Szwecji tylko poprzez operatora logistycznego, to obowiązek raportowania spoczywa na tym partnerze. W momencie, gdy przedsiębiorca decyduje się na własny magazyn lub spółkę-córkę, to właśnie on musi pilnować każdego wpisu i każdej korekty w Avfallsregistret. Zamiast kosztu w formie opłaty rocznej pojawia się koszt w postaci procesów i kontroli bieżącej.

Jak nie pomylić obowiązków

Warto podkreślić, że obowiązki związane z raportowaniem opakowań i ilości wprowadzanych na rynek to zupełnie odrębna sfera regulacji i należą do systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta. Avfallsregistret dotyczy jedynie odpadów niebezpiecznych i ich śledzenia, a mylenie tych dwóch obszarów może prowadzić do niepotrzebnego zamieszania.

Podsumowanie różnic

BDO to szeroki, płatny system sprawozdawczości środowiskowej obejmujący wiele rodzajów odpadów i produktów, a Avfallsregistret to bezpłatny, ciągły system rejestracji przepływów odpadów niebezpiecznych, wymagający bieżącej precyzji i krótkich terminów.

Podsumowanie

Avfallsregistret to nie tylko kolejny system administracyjny, ale realne narzędzie, które pokazuje, jak poważnie Szwecja traktuje kwestię gospodarki odpadami i odpowiedzialności biznesu za środowisko. Dla polskich przedsiębiorców, zwłaszcza tych młodych, którzy rozwijają e-commerce na rynku skandynawskim, zrozumienie zasad jego działania to nie dodatek, ale element konieczny, by bezpiecznie prowadzić firmę.

Różnice między polskim BDO a szwedzkim Avfallsregistret są znaczące. W Polsce przedsiębiorca kojarzy system głównie z rocznymi opłatami i zbiorczymi sprawozdaniami, natomiast w Szwecji kluczowa jest bieżąca rejestracja przepływów odpadów niebezpiecznych. To zmiana perspektywy – zamiast myśleć o obowiązkach raz do roku, trzeba pilnować każdego zgłoszenia w rytmie codziennej pracy.

Choć na pierwszy rzut oka Avfallsregistret wydaje się mniej obciążający, bo nie ma rocznych opłat, to w praktyce wymaga dobrej organizacji i dużej dyscypliny. Każdy wpis musi być poprawny, każdy kod LoW właściwie dobrany, a terminy ściśle dotrzymane. Z drugiej strony, firmy, które traktują ten obowiązek poważnie, zyskują w oczach szwedzkich partnerów i klientów. Transparentne raportowanie i dbałość o zgodność z przepisami są tu odbierane nie tylko jako wymóg, ale jako dowód odpowiedzialności i profesjonalizmu.

Dla młodego polskiego przedsiębiorcy planującego ekspansję do Szwecji Avfallsregistret nie powinien być powodem do obaw, ale raczej impulsem do przemyślenia procesów logistycznych i zarządzania zwrotami. To także okazja, aby od samego początku budować markę, która wpisuje się w skandynawską kulturę biznesową – otwartą, transparentną i nastawioną na zrównoważony rozwój.

Można więc powiedzieć, że zrozumienie Avfallsregistret to nie tylko kwestia zgodności z prawem, ale również szansa na wzmocnienie swojej pozycji na wymagającym, ale bardzo perspektywicznym rynku. Jeśli planujesz rozwój w Szwecji, lepiej poznać ten system już teraz i potraktować go jako część strategii rozwoju, a nie jedynie dodatkowy obowiązek administracyjny.

Pamiętaj – jeśli potrzebujesz jakiejkolwiek pomocy ze szwedzkim EPR – jesteśmy do Twojej dyspozycji. Odezwij się do nas, a razem załatwimy wszystkie formalności w Szwecji!