System BDO na Litwie – co muszę wiedzieć?
Spis treści
Warto jednak wiedzieć, że temat BDO nie kończy się tylko na granicach Polski. Coraz więcej polskich przedsiębiorców, w tym właścicieli sklepów internetowych, zaczyna eksportować towary także za granicę. Naturalnym kierunkiem ekspansji staje się Litwa – bliski sąsiad, z którym łączy nas zarówno geografia, jak i członkostwo w Unii Europejskiej. To właśnie w momencie, gdy pojawia się pomysł sprzedaży na Litwie lub transportu towarów w tamtym kierunku, rodzi się pytanie: jak w tej sytuacji wygląda kwestia BDO? Czy trzeba rejestrować się również w litewskim systemie?
Czym jest system BDO w Polsce i dlaczego musisz o nim wiedzieć w kontekście Litwy
System BDO, czyli Baza Danych o Odpadach, to polski rejestr, który skupia wszystkie firmy i instytucje mające styczność z wytwarzaniem, transportem, odzyskiem czy przetwarzaniem odpadów. Można powiedzieć, że to cyfrowa baza, która pozwala państwu kontrolować, co dzieje się z odpadami, a firmom – rozliczać się z ich zagospodarowania. Jeśli prowadzisz sklep internetowy, to temat pojawia się na przykład przy imporcie towarów, przy pakowaniu przesyłek czy w kontekście elektroodpadów.
Dlaczego jednak polskich przedsiębiorców interesuje zastosowanie systemu BDO w Litwie? Powód jest prosty: gospodarka odpadami w Unii Europejskiej podlega wspólnym regulacjom, ale każdy kraj prowadzi własne rejestry i procedury. Jeśli więc eksportujesz produkty do Litwy, a wraz z nimi generujesz odpady lub przewozisz towary, które mogą podlegać pod przepisy odpadowe, musisz wiedzieć, jakie przepisy obowiązują nie tylko w Polsce, lecz także u naszego sąsiada.
Jak to działa w praktyce
Najważniejsza rzecz, którą trzeba sobie jasno powiedzieć na początku: na Litwie nie funkcjonuje system BDO. Oznacza to, że przedsiębiorca z Polski nie rejestruje się w żadnym litewskim odpowiedniku BDO, bo taki system po prostu nie istnieje. Litwa ma jednak własne przepisy i własny rejestr, który pełni podobną funkcję kontrolną. Nazywa się on „Atliekų tvarkymo vietų paieška” (w skrócie ATVR) i obejmuje wszystkie litewskie firmy zajmujące się gospodarowaniem odpadami.
Co to oznacza w praktyce dla polskiego biznesu? Jeśli eksportujesz odpady lub towary, które generują odpady, musisz wypełnić obowiązki w Polsce poprzez BDO, a jednocześnie upewnić się, że po stronie litewskiej Twój odbiorca jest wpisany do krajowego rejestru ATVR. Krótko mówiąc – Ty działasz w polskim systemie, a Twój kontrahent na Litwie w litewskim.
Ta różnica jest kluczowa, bo pozwala uniknąć nieporozumień i błędnych przekonań, że trzeba rejestrować się w dwóch systemach jednocześnie. W praktyce zasada jest prosta: polski przedsiębiorca korzysta z BDO, a litewski podmiot z ATVR.
Czym jest system BDO w Polsce
Definicja BDO
BDO (Baza Danych o Odpadach) to centralny, elektroniczny system prowadzony przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska, który służy do ewidencji i kontroli gospodarki odpadami w Polsce. Umożliwia śledzenie przepływu odpadów od momentu ich wytworzenia aż po recykling, odzysk lub unieszkodliwienie. Dla przedsiębiorców oznacza to nie tylko sam wpis do rejestru, ale też bieżącą obsługę ewidencji i sprawozdań, tak aby było jasne, co dzieje się z odpadami związanymi z ich działalnością.
Kto ma obowiązek rejestracji
Obowiązek wpisu do BDO dotyczy podmiotów wytwarzających odpady oraz prowadzących działalność w zakresie ich zbierania, transportu czy przetwarzania. Obejmuje także przedsiębiorców wprowadzających na rynek produkty w opakowaniach, a także baterie, akumulatory, sprzęt elektryczny i elektroniczny czy opony. W praktyce oznacza to, że nawet mały sklep internetowy wysyłający kilkadziesiąt paczek miesięcznie jest traktowany jako wprowadzający opakowania i powinien zweryfikować, czy podlega rejestracji. Zdarzają się sytuacje, w których mikroprzedsiębiorca może skorzystać ze zwolnienia ze względu na bardzo małe ilości wprowadzanych opakowań, ale nie jest to zwolnienie automatyczne i wymaga uważnej analizy przepisów.
Opłaty rejestracyjne i roczne
Wpis do BDO wiąże się z opłatą roczną, której wysokość zależy od wielkości firmy. Mikroprzedsiębiorstwa płacą 100 zł, a małe, średnie i duże firmy 300 zł. Opłatę wnosi się do końca lutego każdego roku. Zaniedbanie tego obowiązku lub działanie poza rejestrem może skutkować karami finansowymi, które w przypadku poważnych naruszeń sięgają nawet 1 mln zł.
Funkcje systemu
BDO pełni rolę cyfrowego zaplecza dla całej gospodarki odpadami. W systemie prowadzi się elektroniczną ewidencję z wykorzystaniem Kart Przekazania Odpadu oraz Kart Ewidencji Odpadu, składa się roczne sprawozdania o wprowadzonych opakowaniach, produktach i wytworzonych odpadach, a także rejestruje przewozy w module transportowym, w tym przewozy transgraniczne. Dzięki temu państwo ma realny wgląd w ilości i przepływy odpadów, a przedsiębiorcy mogą w przejrzysty sposób wykazać zgodność swoich działań z przepisami ochrony środowiska.
Litewski odpowiednik – system ATVR
Dlaczego na Litwie nie obowiązuje BDO
Polski system BDO, czyli Baza Danych o Odpadach, został stworzony wyłącznie na potrzeby krajowej gospodarki odpadami i podlega Ministerstwu Klimatu i Środowiska. Nie jest to rozwiązanie unijne – przepisy o odpadach wynikające z dyrektyw UE każde państwo wdraża we własny sposób, zgodnie z lokalną strukturą administracji i uwarunkowaniami prawnymi.
Na Litwie system BDO w ogóle nie funkcjonuje. Zamiast niego wprowadzono inne narzędzia, a najważniejszym z nich jest Atliekų tvarkymo vietų registras (ATVR), czyli Rejestr Miejsc Gospodarowania Odpadami. To centralna baza danych prowadzona przez litewskie Ministerstwo Środowiska (Aplinkos ministerija), która pełni funkcję krajowego rejestru podmiotów zajmujących się odpadami.
Rola „Atliekų tvarkymo vietų registras” (ATVR)
ATVR gromadzi informacje o instalacjach i przedsiębiorstwach zajmujących się gospodarowaniem odpadami. Chodzi o zakłady przetwarzania, instalacje odzysku i unieszkodliwiania odpadów, a także składowiska. Rejestr nie obejmuje wszystkich firm wytwarzających odpady w ramach bieżącej działalności, na przykład sklepów internetowych, biur czy niewielkich usług. Jego celem nie jest więc ewidencjonowanie każdego podmiotu, lecz zapewnienie kontroli nad tym, kto faktycznie zajmuje się przyjmowaniem, przetwarzaniem i dalszym zagospodarowaniem odpadów.
Dzięki ATVR litewskie państwo ma pełny obraz tego, jakie instalacje działają na jego terenie, w jakich lokalizacjach się znajdują oraz jakie rodzaje odpadów mogą być tam legalnie przyjmowane.
Kto musi się rejestrować w ATVR
Wpis do ATVR jest obowiązkowy dla przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną ze zbieraniem, transportem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów. Obejmuje również operatorów składowisk, instalacji odzysku oraz zakładów recyklingowych, a także inne podmioty, które przyjmują odpady od firm.
Rejestr nie dotyczy jednak zwykłych przedsiębiorców wytwarzających odpady uboczne w swojej codziennej działalności, takich jak e-commerce, biura czy niewielkie punkty handlowe. Dla polskiego przedsiębiorcy oznacza to, że obowiązek rejestracji w ATVR spoczywa przede wszystkim na litewskich partnerach – firmach, które odbierają odpady lub prowadzą zakłady zajmujące się ich przetwarzaniem. Przedsiębiorcy, którzy zajmują się sprzedażą e-commerce, muszą zarejestrować się do ATVR dopiero po przekroczeniu progu – 500 kg opakowań rocznie. Próg ten dotyczy wszystkich rodzajów opakowań używanych do pakowania produktów sprzedawanych konsumentom.
Publiczna baza ATVR – dostępność i zakres danych
ATVR funkcjonuje jako publiczna baza online, do której każdy ma dostęp. Można w niej sprawdzić, jakie firmy są wpisane do rejestru, gdzie się znajdują i jakie rodzaje odpadów mogą przyjmować. Dostępne są również podstawowe dane identyfikacyjne i kontaktowe.
Dzięki temu polski przedsiębiorca może łatwo zweryfikować, czy potencjalny litewski kontrahent faktycznie posiada wymagany wpis i działa legalnie w obszarze gospodarowania odpadami. Taka weryfikacja jest istotnym krokiem w kontekście eksportu odpadów, ponieważ pozwala uniknąć współpracy z podmiotami działającymi poza prawem i gwarantuje zgodność z przepisami unijnymi.
Obowiązki polskiego przedsiębiorcy eksportującego odpady na Litwę
Eksport odpadów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej to przedsięwzięcie, w którym biznes spotyka się z prawem i odpowiedzialnością środowiskową. Z perspektywy właściciela młodego e‑commerce oznacza to konieczność panowania nad trzema równoległymi warstwami: polskim systemem BDO, litewskim rejestrem ATVR oraz unijnymi zasadami transgranicznego przemieszczania odpadów. Dopiero połączenie tych elementów w spójny proces pozwala legalnie i bezpiecznie wysłać odpady do odbiorcy na Litwie, unikając niepotrzebnych przestojów, cofniętych transportów czy kar. Poniżej znajdziesz praktyczne, „życiowe” omówienie całej ścieżki – w języku, który nie gubi w gąszczu przepisów, a jednocześnie trzyma się realiów branży.
Procedura transgranicznego transportu odpadów
Transgraniczny przewóz odpadów w obrębie UE reguluje rozporządzenie (WE) nr 1013/2006, które rozstrzyga, kiedy potrzebna jest uprzednia zgoda organów, a kiedy wystarczy standardowa dokumentacja przewozowa. Jeżeli odpady są przeznaczone do odzysku albo unieszkodliwiania, w przeważającej liczbie przypadków konieczna jest notyfikacja, czyli zgłoszenie i uzyskanie zgody właściwych organów w kraju wysyłki i kraju przeznaczenia. Po polskiej stronie sprawy prowadzi Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, po stronie litewskiej – Aplinkos ministerija. Procedura trwa i wymaga kompletu danych; dobrze zaplanować ją z wyprzedzeniem względem terminu wysyłki.
Wyjątkiem są niektóre odpady z tzw. zielonej listy. Dla nich co do zasady wystarcza zwykła dokumentacja przewozowa, natomiast w Polsce i tak ujmujesz transport w BDO i przygotowujesz Karty Przekazania Odpadu. To ważne rozróżnienie: reżim unijny decyduje, czy potrzebujesz notyfikacji, ale reżim krajowy nie zwalnia Cię z obowiązku ewidencji.
Każdy transport opisujesz w elektronicznej KPO w BDO. Wpisujesz tu kod odpadu zgodny z katalogiem (EWC), masę ładunku, dane przewoźnika i dokładne dane odbiorcy na Litwie. Informacje muszą się zgadzać z tym, co widnieje w dokumentach unijnych i z tym, co jest wpisane w rejestrach litewskich. Niespójności, braki albo mylące opisy potrafią zatrzymać ładunek na granicy lub na etapie kontroli drogowej. W skrajnych przypadkach brak wymaganej notyfikacji lub błędna dokumentacja kończy się cofnięciem transportu do Polski na koszt eksportera, a także wysokimi karami. Z punktu widzenia operacyjnego najlepszą praktyką jest przygotowanie „pakietu transportowego”, w którym KPO, dokumenty unijne i dane przewoźnika są spójne, podpisane i łatwe do okazania.
Weryfikacja litewskiego odbiorcy w ATVR
Polski eksporter nie rejestruje się w ATVR, ale ma obowiązek sprawdzić, czy odbiorca po stronie litewskiej rzeczywiście może przyjąć odpady, które wysyłasz. W praktyce weryfikujesz trzy rzeczy. Po pierwsze, czy firma figuruje w Atliekų tvarkymo vietų registras. Po drugie, czy ma uprawnienia do przyjmowania odpadów o konkretnym kodzie EWC, z którym wysyłasz ładunek. Po trzecie, czy dysponuje instalacją zdolną do przeprowadzenia odzysku albo unieszkodliwienia w odpowiednim procesie.
Ta weryfikacja nie jest formalnością „na zeszyt”. Prawo unijne wymaga, aby odpady trafiały wyłącznie do podmiotów uprawnionych. Jeżeli kontrahent nie widnieje w ATVR albo nie ma odpowiednich kodów, to nawet nienaganna dokumentacja po Twojej stronie nie uchroni transportu przed zatrzymaniem. Najbezpieczniej potraktować ATVR jak oficjalny katalog usługodawców: zanim podpiszesz umowę czy zlecisz przewóz, sprawdź wpis i zakres kodów, a dane z rejestru zachowaj w aktach sprawy jako element audytowy. Dobrą praktyką jest także krótkie potwierdzenie mailowe od odbiorcy, że w danym okresie może przyjąć określony wolumen i kod odpadu – w razie zmian po ich stronie będziesz miał pisemny ślad.
Dokumentacja i potwierdzenia
Ostatnią warstwą jest zamknięcie obiegu dokumentów. Po dostarczeniu ładunku litewski odbiorca potwierdza przyjęcie odpadów, a Ty dołączasz to potwierdzenie do swojej ewidencji. Ten dokument pełni kilka ról naraz. Jest dowodem zgodności z prawem unijnym i krajowym, stanowi podstawę do rozliczeń w BDO w ramach sprawozdawczości rocznej, a także zabezpiecza Cię na wypadek kontroli GIOŚ czy organów litewskich. Jeżeli dany strumień odpadów podlegał procedurze notyfikacji, po zakończeniu procesu odzysku lub unieszkodliwienia powinieneś uzyskać dodatkowe potwierdzenie wykonania tych operacji, które wraca do GIOŚ zgodnie z wymogami rozporządzenia.
W codziennej praktyce warto prowadzić dla każdego transportu kompletną teczkę sprawy: KPO z BDO, dokumenty unijne, potwierdzenie z ATVR w postaci zrzutu ekranu lub wydruku wpisu kontrahenta, dowód dostawy od przewoźnika oraz potwierdzenie przyjęcia i – jeśli dotyczy – potwierdzenie odzysku czy unieszkodliwienia. Taki zestaw pozwala szybko odpowiedzieć na każde pytanie audytowe i bez stresu przygotować roczne sprawozdanie.
Legalny eksport odpadów na Litwę to układ trzech kół zębatych, które muszą się zazębiać bez zgrzytów. Pierwsze to BDO, w którym utrzymujesz wpis, prowadzisz ewidencję i wykazujesz w sprawozdaniu ilości przekazane za granicę. Drugie to unijna procedura przewozu odpadów, w ramach której decydujesz, czy potrzebujesz notyfikacji, a każdy ładunek opisujesz rzetelnie w KPO. Trzecie to ATVR, gdzie weryfikujesz uprawnienia litewskiego odbiorcy do przyjęcia konkretnego kodu odpadu i wykonania odpowiedniej operacji. Na końcu spinasz wszystko dokumentacją i potwierdzeniami. Dzięki takiemu podejściu Twój biznes nie tylko spełnia wymagania prawa, ale też działa przewidywalnie i bezpiecznie – co w e‑commerce, gdzie liczy się tempo i reputacja, jest równie ważne jak sama marża.
Różnice między BDO a ATVR
Choć zarówno Polska, jak i Litwa wdrażają unijne zasady gospodarki odpadami, sposób ułożenia systemów rejestrowych jest odmienny. Dla firm działających transgranicznie — zwłaszcza młodych e‑commerce eksportujących towary i odpady na Litwę — to różnice, które realnie wpływają na codzienną operację i planowanie formalności.
Polska — BDO jako centralny rejestr przedsiębiorców
BDO obejmuje bardzo szeroki katalog podmiotów. Wpisem objęte są nie tylko instalacje przetwarzające odpady, lecz także firmy wytwarzające odpady w toku działalności, przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach, a także importerzy i producenci ujęci w systemach rozszerzonej odpowiedzialności producenta, w tym dla opakowań, baterii, sprzętu elektrycznego i elektronicznego czy opon. W praktyce nawet jednoosobowy sklep internetowy, który wysyła paczki w kartonach lub foliopakach, może być zobowiązany do wpisu. Dzięki takiej konstrukcji państwo widzi pełny strumień odpadów, od wytworzenia po zagospodarowanie, natomiast po stronie przedsiębiorcy pojawia się konieczność rejestracji, opłaty rocznej (100 zł dla mikroprzedsiębiorstw i 300 zł dla pozostałych firm) oraz stałego prowadzenia ewidencji i składania sprawozdań.
Litwa — ATVR jako rejestr instalacji
Litewski ATVR (Atliekų tvarkymo vietų registras) działa inaczej i koncentruje się wyłącznie na podmiotach faktycznie gospodarujących odpadami. Obejmuje zakłady przetwarzania i recyklingu, instalacje odzysku i unieszkodliwiania, składowiska oraz przedsiębiorstwa prowadzące zbieranie i transport odpadów. Nie obejmuje zwykłych firm, które jedynie generują odpady w toku bieżącej działalności handlowej lub biurowej. To oznacza, że przedsiębiorstwo w Wilnie, które po prostu wytwarza odpady opakowaniowe, nie rejestruje się w ATVR; obowiązek dotyczy litewskich operatorów zajmujących się faktycznym zagospodarowaniem odpadów.
Konsekwencje dla firm działających transgranicznie
Dla polskiego eksportera punkt ciężkości leży po stronie krajowych i unijnych procedur. W Polsce trzeba posiadać wpis w BDO, prowadzić ewidencję, zgłaszać każdy transport poprzez KPO i rozliczać się w sprawozdaniach, a przy przewozach transgranicznych stosować się do wymogów rozporządzenia UE, w tym — tam gdzie to konieczne — przechodzić procedurę notyfikacyjną. Po stronie litewskiej nie dochodzi dodatkowa rejestracja eksportera w ATVR; kluczowe jest natomiast sprawdzenie, czy litewski odbiorca figuruje w rejestrze i ma uprawnienia do przyjęcia konkretnego kodu odpadu. W praktyce formalności i odpowiedzialność dokumentacyjna spoczywają na polskim przedsiębiorcy, natomiast partner litewski odpowiada za dalsze, zgodne z prawem litewskim, zagospodarowanie przyjętych odpadów.
Praktyczne wskazówki i źródła
Jak krok po kroku przygotować się do eksportu odpadów z Polski na Litwę
Na start upewnij się, że masz aktualny wpis w BDO i że roczna opłata jest opłacona we właściwej wysokości — 100 zł dla mikroprzedsiębiorstw lub 300 zł dla pozostałych firm. Sprawdź też, czy na bieżąco prowadzisz ewidencję odpadów w systemie, bo to właśnie ona będzie podstawą późniejszych zgłoszeń i rocznego sprawozdania.
Następnie zidentyfikuj odpad, który chcesz wysłać. Określ właściwy kod zgodny z katalogiem EWC/LoW i sprawdź, jaki reżim przewozowy ma zastosowanie. Dla części strumieni z tzw. zielonej listy wystarczy standardowa dokumentacja przewozowa, natomiast dla innych konieczna będzie pełna procedura notyfikacyjna zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006. Jeżeli wchodzisz w notyfikację, rozpocznij ją z wyprzedzeniem — po polskiej stronie obsługuje ją GIOŚ, a po litewskiej Aplinkos ministerija.
Gdy masz już jasność co do reżimu, przygotuj transport. Wybierz przewoźnika z odpowiednimi zezwoleniami i wystaw w BDO Kartę Przekazania Odpadu. Zadbaj o spójność danych: kod odpadu, masa, przewoźnik i odbiorca muszą odpowiadać temu, co jest w dokumentach transportowych i — gdy dotyczy — w dokumentach notyfikacyjnych. Rozbieżności potrafią zatrzymać ładunek w najmniej wygodnym momencie.
Przed wysyłką zweryfikuj litewskiego odbiorcę w ATVR. W publicznej bazie w ramach systemu GPAIS sprawdzisz, czy firma figuruje w rejestrze i jakie kody odpadów może przyjmować. Dla porządku zachowaj potwierdzenie: zrzut ekranu z wpisu lub krótkie pismo od kontrahenta.
Po dostawie dopnij dokumentację. Litewski partner powinien wystawić potwierdzenie odbioru; jeżeli przewóz odbył się w trybie notyfikacyjnym, potrzebne będzie także potwierdzenie odzysku lub unieszkodliwienia. Te dokumenty przechowujesz w aktach i wykorzystujesz przy rocznym sprawozdaniu w BDO oraz na wypadek kontroli.
Gdzie szukać oficjalnych informacji
Najpewniejszym punktem odniesienia jest oficjalna strona BDO prowadzona przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska, gdzie znajdziesz opisy modułów, komunikaty i logowanie do systemu. Procedury transgraniczne — w tym notyfikacje i formularze — opisuje Główny Inspektorat Ochrony Środowiska (GIOŚ). Po stronie litewskiej kluczowy jest system GPAIS z publicznym rejestrem ATVR, który pozwala zweryfikować uprawnienia odbiorcy. Treść rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 najlepiej czytać bezpośrednio w EUR‑Lex, żeby mieć aktualne brzmienie i ewentualne zmiany.
Dlaczego warto weryfikować przepisy na bieżąco
Prawo odpadowe w UE zmienia się szybciej, niż przyzwyczaiła nas większość innych regulacji. Aktualizowane bywają kody odpadów i zasady notyfikacji, BDO przechodzi modernizacje techniczne i procesowe, a po stronie litewskiej katalog instalacji w ATVR jest regularnie odświeżany, co może wpływać na zakres przyjmowanych kodów. Dlatego stałe monitorowanie komunikatów ministerstw, sprawdzanie baz urzędowych i okresowe konsultacje z doradcą środowiskowym to po prostu element higieny operacyjnej. Dzięki temu unikasz przestojów, cofniętych transportów i kar, a do tego budujesz wiarygodność u partnerów po obu stronach granicy.
Podsumowanie
Eksport odpadów z Polski na Litwę wymaga od przedsiębiorcy nie tylko dobrej organizacji, ale przede wszystkim znajomości przepisów i skrupulatności w prowadzeniu dokumentacji. Dla młodych firm — także w branży e-commerce — nie jest to formalność, którą można zepchnąć na dalszy plan. To obszar, który wprost wpływa na bezpieczeństwo prawne i finansowe całego biznesu.
Najważniejsze elementy, które warto zapamiętać, układają się w spójny system:
BDO w Polsce
Każdy polski przedsiębiorca zajmujący się gospodarką odpadami musi posiadać wpis w BDO. To wiąże się z coroczną opłatą — 100 zł dla mikroprzedsiębiorstw i 300 zł dla pozostałych firm — oraz obowiązkiem prowadzenia ewidencji, zgłaszania transportów poprzez KPO i składania sprawozdań rocznych.
Unijne przepisy
Każdy przewóz odpadów na Litwę musi być zgodny z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006. W przypadku odpadów z tzw. zielonej listy wystarczy dokumentacja przewozowa, ale dla wielu innych konieczna jest pełna procedura notyfikacyjna, wymagająca zgód zarówno polskiego GIOŚ, jak i litewskiego ministerstwa środowiska.
ATVR na Litwie
Polski eksporter nie rejestruje się w litewskim rejestrze ATVR, ale ma obowiązek upewnić się, że kontrahent znajduje się w tej bazie i posiada prawo do przyjmowania określonych kodów odpadów. Dla własnego bezpieczeństwa warto zachować dowód weryfikacji, na przykład wydruk lub zrzut ekranu z rejestru.
Potwierdzenia odbioru i odzysku
Każdy transport powinien kończyć się dokumentem potwierdzającym przyjęcie odpadów przez litewskiego odbiorcę. Jeżeli przewóz odbywał się w procedurze notyfikacyjnej, konieczne jest także potwierdzenie odzysku lub unieszkodliwienia. Dokumenty te są podstawą do rozliczeń w BDO i stanowią zabezpieczenie w razie kontroli.
Odpowiedź na pytanie, które stało u podstaw całego artykułu, brzmi jednoznacznie: na Litwie nie obowiązuje system BDO. Polscy przedsiębiorcy realizują swoje obowiązki wyłącznie w BDO w Polsce, a na Litwie muszą współpracować z podmiotami wpisanymi do ATVR i posiadającymi odpowiednie zezwolenia.
Takie podejście gwarantuje, że eksport odpadów odbywa się w pełni legalnie, bez ryzyka sankcji, a firma może rozwijać swoją działalność na rynku litewskim w sposób bezpieczny i odpowiedzialny.
